สารกันบูดในผลไม้ดอง
สารกันบูดในผลไม้ดอง
การหมักดอง เป็นการถนอมอาหารที่เกิดจากภูมิปัญญาของคนไทยตั้งแต่สมัยโบราณ วิธีการทำไม่ยุ่งยาก เพียงนำผัก ผลไม้ ไข่ เนื้อสัตว์มาหมักในน้ำเกลือและเก็บไว้ในภาชนะที่มีฝาปิดมิดชิด ใช้เวลาหมักดองสองสัปดาห์สามารถนำมารับประทานได้
อาหารหมักดองที่มีเกลือเป็นส่วนผสมหลัก ส่งผลทำให้มีปริมาณโซเดียมสูง ยิ่งถ้าผู้ผลิตใส่สารกันบูด เช่น โซเดียมเบนโซเอต โซเดียมซอร์เบต เพื่อป้องกันอาหารหมักดองไม่ให้เสื่อมเสีย ทำให้เก็บรักษานานขึ้น ยิ่งทำให้อาหารหมักดองมีปริมาณโซเดียมสูง
เมื่อร่างกายเราได้รับโซเดียมปริมาณมากๆบ่อยครั้ง จะเสี่ยงต่อการเกิดโรคความดันโลหิตสูง โรคไต โรคหัวใจ ทำให้ร่างกายบวมฉุ การทานอาหารที่มีสารกันบูดปริมาณมากๆ เกิดการสะสมในร่างกาย ส่งผลให้ประสิทธิภาพการทำงานของตับและไตลดลง
สถาบันอาหาร ได้สุ่มตัวอย่างผลไม้ดอง จำนวน 5 ตัวอย่าง จาก 5 ย่านการค้าในเขตกรุงเทพฯ และปริมณฑล นำมาวิเคราะห์สารกันบูด ทั้งกรดซอร์บิกและกรดเบนโซอิก ผลวิเคราะห์ปรากฏว่า ไม่พบกรดซอร์บิก ในผลไม้ดองทุกตัวอย่าง แต่พบกรดเบนโซอิก ในผลไม้ดองทั้ง 5 ตัวอย่าง และมี 1 ตัวอย่างที่พบในปริมาณเกินค่ามาตรฐาน ที่กระทรวงสาธารณสุขไทยกำหนด ต้องไม่เกิน 1,000 มิลลิกรัม/กิโลกรัม
ท่านที่ชื่นชอบผลไม้ดอง ขอแนะว่าให้ทานแต่พอหายอยาก และควรเลือกทานอาหารให้หลากหลาย เพื่อความปลอดภัยของร่างกายในระยะยาว.
ไทยรัฐ+สถาบันอาหารโครงการอาหารปลอดภัย
เอกสารเพิ่มเติม :
